Sportief en culinair

Mijn vriend heeft in een ver verleden wel eens gekampeerd en daarna de oceanen bevaren. Als “skipper” op zeilboten. Het leven op zee is niet leuk als je stormen moet trotseren en je alle zeilen moet in- danwel bijhalen om je boot in bedwang te kunnen houden. Afgezien nog van allerlei andere ongemakken. En dan kom ik. Heel veel gekampeerd. Zelfs met vrieskoude en sneeuw. Altijd in tentjes. Weegt niet op tegen de barre, zelfs levensbedreigende omstandigheden die mijn vriend heeft meegemaakt. Verschil mag er zijn. Het maakt in ieder geval duidelijk dat we allebei enigszins ervaren zijn in het improviseren en beschikken over een redelijk aanpassingsvermogen.

Met ingang van nu praat ik niet meer over een camper. “Zwerfbus” vind ik een betere benaming. Niet omdat ik onze taal adoreer. Waarom zou je een engels woord gebruiken als er een heel goed Nederlands woord voor is. “Zwerfbus”. Goed bedacht! Ik was heel erg blij met alle luxe die we tegenkwamen in onze bus. Onvoorstelbaar hoeveel opbergruimtes we tegen zijn gekomen (op zich was dat al een ontdekkingsreis). Enkele gevuld met fijne tooltjes die je helpen je ”Zwerftocht” te overleven. De inventaris bleek compleet. Niet alleen dat. Tijdens je ontdekkingsreis kom je er achter dat zelfs over de kleinste dingen is nagedacht. Functionaliteit maar ook presentatie spelen daarbij een grote rol. Wil daaraan toevoegen dat ik ook de indeling van onze bus bijzonder praktisch vond. Boodschappen voor de eerste aanpak, kleding en toiletgerief zijn de enige dingen die je in moet pakken voor je “zwerf” avontuur. En eventueel nog een groot-niet-te-vergeten-persoonlijk-niet te-missen-ding kan er best nog bij.

Een zoon van mijn vriend fietst mee in de Amstel Gold Race. De toerversie weliswaar, maar toch… Voor de eerste keer mee mogen doen aan zo’n groot wielerevenement op zich is al heel bijzonder. Hij deed mee met de amateurs. Als je na 150 km fietsen lachend de Cauberg beklimt heb je m.i. een superprestatie neergezet. En dat heeft ie!!!

Wij, als toeschouwers en verzorgers, hebben de Cauberg ook diverse malen bedwongen. Te voet, dat wel. Zowel op als neer. Vandaar dat wij dit weekend ook als zeer sportief-bezig-zijn hebben ervaren.

Het weer speelde niet mee. Regen, hagel en koude wind. Niet echt fijn campingweer. Geheel niet erg want bij elke thuiskomst was het lekker warm en droog “aan boord”. Heerlijk hebben we in onze bus vertoefd. Erg fijne, lekkere culinaire maaltijden hebben we kunnen bereiden (mede dankzij de uitgekiende inventaris) die we dan afsloten met koffie, een borreltje en bijzonder lekkere biologische bonbons. Een cadeautje van “Zwerfbus”. Erg bourgondisch ingesteld zijn we overigens best… Aan al onze geneugten is voldaan c. q. hebben we kunnen voldoen.

Het was een weekend en een ervaring om nooit te vergeten. Ontzettend fijn en leerzaam ook. Regelmatig ontdekten we nieuwe handigheidjes en raakten we vertrouwd met alle bouw- en verbouwpakketten (vooral bij slecht weer moet je de tent regelmatig verbouwen in eet- c.q. slaapruimte). Kan wel zeggen dat we geen ruzie meer hadden met het bouw- en verbouwspul toen we, helaas, weer naar huis moesten.

Van een goede vriendin, die vertrouwd is met het hele zwerfbusgebeuren, hoorde ik dat er ergens nog een trapje zou moeten zijn om in het bovenste slaapgedeelte te kunnen komen??? Wij hebben het niet ondekt. Niet naar gezocht danwel gemist. De sportiefste jongens onder ons zijn gewoon naar boven geklauterd en vonden dat heel niet erg. Wel een handige tip voor een volgende keer.

Het moge duidelijk zijn dat we het zwaar te pakken hebben. We gaan beslist nog regelmatig weg met “Zwerfbus”. Ofwel “weer aan boord”.

Heel veel dank voor alle goede zorgen en graag tot een volgende keer.