Als de bui voorbij is, laten we de wereld weer binnen. De schuifdeur gaat open en we verplaatsen ons naar de treeplank (die stoelen heb je echt niet nodig). De zon doet zijn best, en al druipt de speeltuin nog na, dochter Tirza is al op pad. Kleine Jesper maakt handafdrukken op het zijraam, staand op de achterbank is hij ‘king of the camping’.
Straks pakken we nog even in. Iets van een doel is het Drielandenpunt, want eens in je leven moet het ervan komen. Maar vooral even toeren. Gewoon lekker op weg. Alles wat handig en dierbaar is mee in de bus en op pad. Dat is waar we van genieten. We zien wel wat onderweg ons brengt. Zien we een mooi plekje, of moeten we stoppen voor de kindjes, dan kan dat. We hebben alles wat we nodig hebben bij de hand.
Tuurlijk. Met twee kleine kindjes in een camperbus is ook gedoe. Vooral ’s avonds bij het slapen gaan. Het bovenbed moet opgemaakt. De kinderstoeltjes moeten verplaatst, zodat beneden de bedbank kan worden uitgeklapt. De een doet de luiers, de ander doet de bedden. Het is vooral een kwestie van slim heen en weer pakken: ‘Mag ik de billendoekjes, dan krijg jij van mij de slaapzakken.’ Onze tip: kanozakken, of een extra tentje, zodat je spullen die je niet direct nodig hebt, miervrij en waterdicht buiten de bus kunt laten.
De kinderen hebben in de tussentijd dikke pret. Voor het eerst slapen ze samen in één bed, in de hoogslaper. Ze vinden het prachtig! Dit gaat nog wel een uurtje duren, en het is best al laat. Ai. Stiekem moeten we er ook om lachen. En genieten ervan dat ze het samen zo leuk hebben. Een blik op de toekomst, maar ook herinneringen aan vroeger, met eigen zus in een vakantiebed. Gelukkig heeft Joëlle van Zwerfbus een stevig net voor de hoogslaper gebouwd. Onze angst dat er eentje naar beneden komt duikelen, blijkt ongegrond. De volgende nacht gaat het al een stuk beter. Dus ach: als het eenmaal slaapt (als een roos), en de volgende ochtend aan het ontbijt, of tijdens een leuke tussenstop zomaar ergens bij een pontje aan de Maas, of als je met een kind op de nek aan komt lopen en vanuit het bovenraampje zwaaien papa en de ander ons al tegemoet, dat is toch waanzinnig leuk. Half april, het weer is zozo, met twee kleine kotertjes in een camperbus, dat is niet altijd relaxen. Je bent soms echt wel bezig. Maar het is ook héél veel vakantie in een weekend.
Barbara Visschedijk