In de Happy camper

Proefweekend zwerven met Happy.

Bij het halen had Joëlle van alles laten zien en uitgelegd, maar als onervaren camperrijders moesten we het toch ontdekken door klooien en uitproberen. Het inpakken was snel gepiept: slaapzakken, wat kleren en toiletspullen, eten en drinken, fiets achterop, en rijden maar. Rijden met Happy is een beleving op zich: hij klinkt als een vrachtautootje (muziek lekker hard aan!), verspreidt een nostalgische dieselgeur, en trekt langzaam op. Eenmaal op stoom rijdt hij op de snelweg met gemak 100 tot 110 kilometer per uur. Maar op de één of andere manier geeft hij je ook het gevoel dat het allemaal niet zo snel hoeft, dus kachelden wij met een bescheiden vaartje in zuidelijke richting. Niks inhalen en jakkeren, helemaal niet nodig. Het rijden is leuk: je hebt voorin veel ruimte en overzicht. De jongens zaten met zijn tweeën achterin en vonden het berengezellig.

Onze eerste stop werd een natte pauze: nadat Pieter het keukenkraantje had gebruikt liep er opeens water uit een slangetje aan de onderkant van de bus en vormde een steeds grotere plas. Uiteindelijk loosde Happy alle 80 liter die Pieter thuis zo zorgzaam in zijn watertank had getapt… Toen we later op een camping in Zuid-Limburg stonden, vond Matties de oorzaak: de vergrendeling van de kraan die verstopt zit in de achterste bank bleek niet in de goede stand te staan. Watertank opnieuw gevuld, uitgevonden hoe we de banken met het tafeltje in de zitstand zetten, het keukentje ingewijd, en… de verwarming aan! Dit leverde een volgende leerervaring op: met de kachel aan moet je vooral niet de deur aan de bestuurderskant open doen; die zit naast de uitlaat van de kachel die op diesel loopt, en je walmt beslist de bus uit.

Die nacht hebben we met zijn vieren in de bus geslapen. Matties en Boas lagen bovenin en wij beneden. Best krap maar we sliepen toch redelijk. Opstaan bleek een hele organisatie: het is binnen klein dus je kunt niet met zijn allen tegelijk in actie komen. Tegelijkertijd moet een eventuele langslaper (Matties!) eerder in actie moet komen dan hij wil omdat de anderen anders geen kant uit kunnen. Eerst de banken van de zithoek/bed weer omhoog en het tafeltje er tussenin, zodat de jongens beneden konden zitten; vervolgens het bovenbed leegruimen en inschuiven, zodat we weer goed konden staan. Hèhè.

Na het ontbijt tuften we door naar België. In het eerste dorp over de grens meteen wat boodschappen gedaan. Ook in de heuvels van de Ardennen deed Happy het prima. We kwamen uit bij een camping in La Roche en vonden daar een plekje direct aan de Ourthe. Mooi! Het weer viel wat tegen, maar dat weerhield Pieter er niet van om voor deze nacht het tentje op te zetten dat we hadden meegenomen; toch iets meer ruimte. Na een heel koude nacht werden we op eerste paasdag wakker met de zon. Aan Happy’s deur hing een zakje met chocolade paaseitjes, opgehangen door de beheerder van de camping. Pieter had op de fiets wat lekkere croissantjes en brood gescoord in het dorp en zo maakten we er een heerlijk paasontbijt van. We besloten om te gaan wandelen en op deze camping te blijven. Veel te mooi weer om te gaan rijden, en een te mooi plekje om nu al weg te gaan.

Na een lange, mooie wandeling (of volgens de jongens: veel te lang en heel saai) en koffie en gebak in een gezellig café in La Roche, gingen we terug naar Happy. We hebben nog even buiten gezeten, aan de Ourthe en in de zon, tot die achter de heuvels verdween. Als maaltijd Belgische frites en sla. ’s Avonds lekker lezen aan de tafel in de bus, kacheltje aan, en toen was het alweer tijd voor de laatste nacht.

De volgende ochtend was het grijs en regende het. Na het ontbijt hebben we Happy vast wat gepoetst. Als (tent)kampeerders hebben we geen enkele ervaring met een porta potti en eerlijk gezegd vonden we dat wel een gedoe! Volgende keer gewoon de emmer met deksel mee voor de nachtelijke plas; dat kun je meteen in de wc kwijt en voldoet wat ons betreft prima. Maar goed, we hebben de porta potti proef doorstaan en het geval geleegd en weer netjes op zijn plek gekregen. En toen door de regen naar huis. We waren van plan om meteen naar Nijmegen te rijden waar we Happy achter konden laten en de boel in onze auto over konden laden. Helaas ging dat niet door want we bedachten onderweg dat we vergeten waren ons fietsenrek voor op onze eigen auto mee te nemen… Eerst naar huis dus.

Het was een geslaagd weekend. Pieter is nu ziek en verkouden. Tja…, dan had hij maar in Happy moeten blijven slapen. Wij kijken na deze ervaring uit naar de zomer! We kunnen ons nu een betere voorstelling maken en hebben er zin in. Dank je wel, Joëlle!

Groeten,

Pieter, Ada, Matties en Boas